از روایت عاشقانه «اتاقک گلی» تا مادرانه «سرهنگ ثریا»

در زمان برگزاری مهم‌ترین جشنواره سینمایی کشور دو فیلم مهم این جشنواره را بررسی می‌کنیم.

خبرگزاری فارس-گروه سینما: باگذشت چهل دوره از برپایی مهم‌ترین رویداد سینمایی کشور آنچه مشخص است اینکه این جشنواره فارغ از هماورد سینمایی کشور به‌نوعی برآیند و ریل‌گذاری سینمای انقلاب اسلامی در یک سال پیش رو است.

از همین جهت است که این رویداد برای همه هنرمندان و علاقه‌مندان به‌خصوص مدیران فرهنگی و هنری کشور همواره مورد تأکید و توجه بوده است، اما طی سالیان گذشته این رویداد در برخی از ادوار نه‌تنها همسو با منویات و دکترین کشور در حوزه فرهنگ و هنر گام برنداشته که بعضاً شاهد تقابل و ضدیت آن نیز بودیم.

اما از طرفی این جشنواره در برخی موارد نیز موفق و حتی پرفروغ نیز ظاهرشده است اما در دوره چهل و یکم و در روزهای نخست آنچه مشخص است اینکه امسال جشنواره بین‌المللی فیلم فجر همسو با نیازها و ریل‌گذاری کشور در حوزه فرهنگ چندان چندته و دستش خالی نیست و در کنار آثار اجتماعی و حتی دفاع مقدس در حوزه‌های متناسب با روز نیز حضوری فعال و حتی امیدوارکننده دارد.

دو فیلم «اتاقک گلی» به کارگردانی محمد عسگری و «سرهنگ ثریا» به کارگردانی لیلی عاج آثاری هستند که در جشنواره چهل و یکم با رویکرد تبیین جنایات و خباثت‌های گروهک مجاهدین خلق که در این روزها نیز از هرگونه فعالیت علیه نظام فروگذار نبوده را عیان و بیان می‌کند و به‌جرئت می‌توان این دو فیلم را جزو آثار تأثیرگذار و همسو با شرایط فعلی دانست.

دو فیلمی که سازندگانشان در کنار جوانی و جزو فیلم اولی‌های برآمده از بدنه هنری کشور دانست و این اتفاق مبارک در کنار سبد پربار جشنواره نوید یک آینده درخشان در سینمای ایران دارد.

محمد عسگری کارگردان فیلم سینمایی «اتاقک گلی» محصول بنیاد فرهنگی روایت فتح پیش‌تر و در آثاری فیلم‌سازان مطرحی چون مجید مجیدی، رضا میر کریمی و بسیاری از فیلم‌سازان مؤلف و فیلم‌های مطرح و شاخص سینمای انقلاب به‌عنوان دستیار و برنامه‌ریز حضور و نقش فعالی داشته است.

از طرفی فعالیت‌های تئاتری این هنرمند امروز او را در زمره یکی از باتجربه‌ترین جوانان حاضر در مهم‌ترین رویداد سینمایی کشور قرار داده است، هنرمندی که در نخستین کار خود دست بر روی موضوع حساسی چون سازمان مجاهدین خلق گذاشته و هنرمندانه روایتگر عاشقانه‌ای در خلال عملیات شکست‌خورده فروغ جاویدان در تابستان سال 67 شده است.

فیلمی که به‌دوراز هرگونه شعار و کلیشه‌های رایج در این قسم آثار روایتی نو و صادق را مطرح کرده است، حضور بازیگران جوان و مستعد حوزه تئاتر در این فیلم نیز مزید بر علت است که این اثر بدون در اختیار داشتن چهره‌های سرشناس سینما خود را دریکی از دشوارترین ادوار ممکن در چهل‌ویک دوره گذشته محک زده است. از حضور نویسنده جوان و باانگیزه در این اثر سینمایی نیز یک ریسک بسیار بزرگ بود.

درنهایت با مشاهده اثر مشخص شد پدرام کریمی درست‌ترین فرد برای نگارش متن این اثر انتخاب شده است و قطعا فیلمنامه اتاقک گلی یکی از جدی ترین گزینه ها برای دریافت سیمرغ فیلم نامه نویسی خواهد بود اما آنچه مشخص و محرز است بها دادن به جوان‌های باانگیزه، مستعد و ارزشمند قطع به‌یقین اتاقک گلی را به‌عنوان پدیده جشنواره چهل و یکم مطرح خواهد کرد.

گروه و تیمی که می‌توانستند مصداق سری که درد نمی‌کند را چرا باید دستمال بست همانند بسیاری از بزرگان سینما با تولید یک فیلم اجتماعی ساده بدون طی کردن سختی‌ها و مشقت‌ها با پز روشنفکری حداقل برای آن‌سوی مرزی‌ها و فستیوال‌های ریزودرشت خارجی آینده خود را تأمین کنند.

اما قطعاً تولید فیلمی با مضامین جنایات گروهک منافقین بیش از آنکه برایشان آورده‌ای دنیوی داشته باشد در ادامه مسیر مورد کینه‌توزی‌های این گروهک و نوچه‌های داخلی یشان خواهد شد اما بی‌تردید این گروه جوان آن‌چنان مجهز به دانش و علم در حوزه سینما هستند که هرکدام به ستاره درخشانی از سینمای ایران بدل شوند و خللی در روند کاری و حرفه ایشان ایجاد نشود.

از طرفی فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» نیز به همین ترتیب است، لیلی عاج یکی از کارگردان‌های نام‌آشنا و مطرح در حوزه تئاتر کشور است که همواره آثارش در کنار اقبال و استقبال مخاطبان جزو دغدغه مند ترین آثار تولیدشده مورد تعریف و تمجید مخاطبان و منتقدان هنرهای نمایشی کشور قرارگرفته است، عاج فیلم «سرهنگ ثریا» را بر اساس یک نمایش که خود او کارگردانی کرده ساخته است روایتی از یک مادر در سینما آن‌هم مادری چشم‌انتظار فرزندش اش بی‌شک اگر سینمای ایران با الفت شیار 143 و فاطمه آژانس شیشه‌ای و مادر مرحوم علی حاتمی رنگ و بوی ایرانی اسلامی به خود گرفته است با سرهنگ ثریا رنگ نو و امروزی می‌گیرد، مادری که برای باز شدن راه به گریه و انتظار دل‌خوش نمی‌کند او می‌رود و می‌دود و تلاش می‌کند.

بی‌شک حضور ژاله صامتی و وحید آقاپور به‌عنوان دو هنرمند حرفه‌ای و کاربلد در این اثر سینمایی می‌توان جشنواره چهل و یکم را برای این دو هنرمند که خاستگاهشان تئاتر بوده به یکی از مراحل مهم زندگی کاری و حرفه بدل کند و مطمئناً سرهنگ ثریا جشنواره چهل و یکم را دست‌خالی پشت سر نخواهد گذاشت. از بازی بی نظیر ژاله صامتی و آقاپور گرفته تا طراحی صحنه و ساخت پادگان اشرف با ذکر جزئی ترین موارد که همگی محصول رشد و تجربه عاج در حوزه تئاتر است آنها را به جدی ترین گزینه برای دریافت سیمرغ طراحی صحنه بدل کرده است.

اما نکته قابل‌توجه اینکه در چهار دهه گذشته و با توجه به آمار و ارقام رسمی منتشر شده همواره مخاطبان و مردم در مواجه با آثار و فیلم‌های تولیدی با مضمون تبیین جنایات گروهک منافقین استقبال کرده اند و از حدود پانزده فیلم تولید شده با مضوع و مضمون گروهک مجاهدین خلق جزو پرمخاطب های اکران در سال خود قرارگرفته اند.

از سیانور و ماجرای نیمروز در دهه نود و سالهای اخیر گرفته تا دست نوشته‌ها و پرواز پنجم زوئن و توهم همگی جزو فیلم‌هایی با همین مضمون و صد البته استقبال و اقبال مخاطبان بوده و با توجه به چنین تجربه و سلیقه شناختی مخاطبان میتوان امیدوار بود که اتاقک گلی و سرهنگ ثریا نیز در اکران عمومی خود با استقبال مخاطبان رو به رو خواهند شد و این نوید سینمای پویا و جریان ساز در سال جاری خواهد بود.

پایان پیام/